Bilgisayar İşlemci Özellikleri

İşte işlemcilerin önemli özellikleri:

Bir işlemcinin temel tanımlayıcı özelliği, AMD veya Intel ve modelidir. İki şirketin rakip modelleri benzer özelliklere ve performansa sahip olsalar da, Intel uyumlu bir anakarta bir AMD işlemci kuramazsınız veya bunun tersini de yapamazsınız.

Bir işlemcinin diğer bir tanımlayıcı özelliği, uyması için tasarlandığı sokettir. Örneğin bir Soket 478 ana kartındaki işlemciyi değiştiriyorsanız, bu sokete uyacak şekilde tasarlanmış bir yedek işlemci seçmelisiniz. Tablo 5-1 işlemci soketine göre yükseltilebilirlik sorunlarını açıklar.

Tablo 5-1: İşlemci soket türüne göre yükseltilebilirlik

Bir işlemcinin megahertz (MHz) veya gigahertz (GHz) olarak belirtilen saat hızı performansını belirler, ancak işlemci hatlarında saat hızları anlamsızdır. Örneğin, 3.2 GHz Prescott çekirdekli Pentium 4, göreceli saat hızlarının önerdiği gibi, 3.0 GHz Prescott çekirdekli Pentium 4'ten yaklaşık% 6.7 daha hızlıdır. Bununla birlikte, 3.0 GHz Celeron işlemci 2.8 GHz Pentium 4'ten daha yavaştır, çünkü Celeron daha küçük bir L2 önbelleğe sahiptir ve daha yavaş bir ana bilgisayar veriyolu hızı kullanır. Benzer şekilde, Pentium 4 1.3 GHz'de piyasaya sürüldüğünde, performansı aslında değiştirilmesi amaçlanan 1 GHz Pentium III işlemcinin performansından daha düşüktü. Bu doğruydu çünkü Pentium 4 mimarisi, daha önceki Pentium III mimarisine göre saat başına daha az verimli.

AMD ve Intel işlemcileri karşılaştırmak için saat hızı işe yaramaz. AMD işlemciler, Intel işlemcilerden çok daha düşük saat hızlarında çalışır, ancak saat tıklaması başına yaklaşık% 50 daha fazla iş yapar. Genel olarak, 2.0 GHz'de çalışan bir AMD Athlon 64, 3.0 GHz'de çalışan bir Intel Pentium 4 ile yaklaşık aynı genel performansa sahiptir.

'''MODEL NUMBERS VERSUS CLOCK SPEEDS''' Because AMD is always at a clock speed disadvantage versus Intel, AMD uses model numbers rather than clock speeds to designate their processors. For example, an AMD Athlon 64 processor that runs at 2.0 GHz may have the model number 3000+, which indicates that the processor has roughly the same performance as a 3.0 GHz Intel model. (AMD fiercely denies that their model numbers are intended to be compared to Intel clock speeds, but knowledgeable observers ignore those denials.) Intel formerly used letter designations to differentiate between processors running at the same speed, but with a different host-bus speed, core, or other characteristics. For example, 2.8 GHz Northwood-core Pentium 4 processors were made in three variants: the Pentium 4/2.8 used a 400 MHz FSB, the Pentium 4/2.8B the 533 MHz FSB, and the Pentium 4/2.8C the 800 MHz FSB. When Intel introduced a 2.8 GHz Pentium 4 based on their new Prescott-core, they designated it the Pentium 4/2.8E. Interestingly, Intel has also abandoned clock speed as a designator. With the exception of a few older models, all Intel processors are now designated by model number as well. Unlike AMD, whose model numbers retain a vestigial hint at clock speed, Intel model numbers are completely dissociated from clock speeds. For example, the Pentium 4 540 designates a particular processor model that happens to run at 3.2 GHz. The models of that processor that run at 3.4, 3.6, and 3.8 GHz are designated 550, 560, and 570 respectively.

The ana bilgisayar veriyolu hızı , aynı zamanda ön taraf veri yolu hızı, FSB hızı , ya da sadece FSB , işlemci ve yonga seti arasındaki veri aktarım hızını belirtir. Daha hızlı bir ana bilgisayar-veri yolu hızı, aynı saat hızında çalışan işlemciler için bile daha yüksek işlemci performansına katkıda bulunur. AMD ve Intel, bellek ve önbellek arasındaki yolu farklı şekilde uygular, ancak esasen FSB, saniyede mümkün olan maksimum veri bloğu aktarım miktarını yansıtan bir sayıdır. 100 MHz'lik gerçek bir ana bilgisayar-veriyolu saat hızı verildiğinde, veriler saat döngüsü başına dört kez aktarılabiliyorsa (dolayısıyla 'dört pompalı'), etkin FSB hızı 400 MHz'dir.

Örneğin Intel, 400, 533, 800 veya 1066 MHz ana bilgisayar veri yolu hızlarını kullanan Pentium 4 işlemciler üretti. Ana bilgisayar veri yolu hızı 800 MHz olan 2.8 GHz Pentium 4, 533 MHz ana bilgisayar veri yolu hızına sahip Pentium 4 / 2.8'den marjinal olarak daha hızlıdır, bu da 400 MHz ana bilgisayarlı Pentium 4 / 2.8'den marjinal olarak daha hızlıdır. otobüs hızı. Intel'in daha düşük fiyatlı Celeron işlemcilerini ayırt etmek için kullandığı bir ölçü, mevcut Pentium 4 modellerine göre daha düşük ana bilgisayar veriyolu hızıdır. Celeron modelleri 400 MHz ve 533 MHz ana bilgisayar veri yolu hızları kullanır.

Tüm Socket 754 ve Socket 939 AMD işlemciler 800 MHz ana bilgisayar veri yolu hızı kullanır. (Aslında, Intel gibi, AMD de ana veri yolunu 200 MHz'de çalıştırır, ancak onu etkili bir 800 MHz'e dörtlü pompalar.) Soket A Sempron işlemcileri, etkili bir 333 MHz ana bilgisayar veriyolu hızına çift pompalanan 166 MHz ana veri yolu kullanır. .

İşlemciler, işlemci ile nispeten yavaş ana bellek arasındaki aktarımları arabelleğe alarak performansı artırmak için iki tür önbellek kullanır. Boyutu Katman 1 önbelleği (L1 önbelleği , olarak da adlandırılır Seviye 1 önbellek ), işlemci mimarisinin işlemciyi yeniden tasarlamadan değiştirilemeyen bir özelliğidir. Katman 2 önbelleği (Düzey 2 önbellek veya L2 önbellek ), işlemci çekirdeğinin dışındadır, bu da işlemci üreticilerinin aynı işlemciyi farklı L2 önbellek boyutlarıyla üretebileceği anlamına gelir. Örneğin, çeşitli Pentium 4 işlemci modelleri 512 KB, 1 MB veya 2 MB L2 önbelleğe sahiptir ve çeşitli AMD Sempron modelleri 128 KB, 256 KB veya 512 KB L2 önbelleğe sahiptir.

Bazı uygulamalar için, özellikle küçük veri kümeleri üzerinde çalışan uygulamalar için, daha büyük bir L2 önbelleği, özellikle Intel modelleri için işlemci performansını önemli ölçüde artırır. (AMD işlemciler, daha büyük bir L2 önbelleğinin avantajlarını bir dereceye kadar maskeleyen yerleşik bir bellek denetleyicisine sahiptir.) Büyük veri kümeleri üzerinde çalışan uygulamalar için, daha büyük bir L2 önbelleği yalnızca marjinal fayda sağlar.

'''Prescott, the Sad Exception''' It came as a shock to everyone not the least, Intel to learn when it migrated its Pentium 4 processors from the older 130 nm Northwood core to the newer 90 nm Prescott-core that power consumption and heat production skyrocketed. This occurred because Prescott was not a simple die shrink of Northwood. Instead, Intel completely redesigned the Northwood core, adding features such as SSE3 and making huge changes to the basic architecture. (At the time, we thought those changes were sufficient to merit naming the Prescott-core processor Pentium 5, which Intel did not.) Unfortunately, those dramatic changes in architecture resulted in equally dramatic increases in power consumption and heat production, overwhelming the benefit expected from the reduction in process size.

İşlem boyutu , olarak da adlandırılır fab (rication) boyutu , nanometre (nm) cinsinden belirtilir ve bir işlemci kalıbı üzerindeki en küçük tek tek öğelerin boyutunu tanımlar. AMD ve Intel sürekli olarak işlem boyutunu küçültmeye çalışır (buna ölmek küçültmek ) her silikon yonga plakasından daha fazla işlemci almak ve böylece her işlemciyi üretme maliyetlerini düşürmek. Pentium II ve ilk Athlon işlemcileri 350 veya 250 nm'lik bir işlem kullandı. Pentium III ve bazı Athlon işlemciler 180 nm'lik bir işlem kullandı. Son AMD ve Intel işlemciler 130 veya 90 nm'lik bir işlem kullanır ve yakında çıkacak işlemciler 65 nm'lik bir işlem kullanacaktır.

İşlem boyutu önemlidir, çünkü diğer tüm şeyler eşit olduğunda, daha küçük bir işlem boyutu kullanan bir işlemci daha hızlı çalışabilir, daha düşük voltaj kullanabilir, daha az güç tüketebilir ve daha az ısı üretebilir. Herhangi bir zamanda mevcut olan işlemciler genellikle farklı kumaş boyutları kullanır. Örneğin, Intel bir zamanlar 180, 130 ve 90 nm işlem boyutlarını kullanan Pentium 4 işlemcileri sattı ve AMD aynı anda 250, 180 ve 130 nm fab boyutlarını kullanan Athlon işlemcileri sattı. Bir yükseltme işlemcisi seçtiğinizde, daha küçük fab boyutuna sahip bir işlemciyi tercih edin.

Farklı işlemci modelleri, bazıları sizin için önemli olabilecek ve diğerleri endişe duymadan farklı özellik setlerini destekler. Burada, mevcut işlemcilerin hepsinde olmasa da bazılarında bulunan potansiyel olarak önemli beş özellik vardır. Bu özelliklerin tümü, Windows'un ve Linux'un son sürümleri tarafından desteklenmektedir:

SSE3 (Tek Yönerge Çoklu Veri Akışı (SIMD) Uzantıları 3) Intel tarafından geliştirilen ve artık çoğu Intel işlemcisinde ve bazı AMD işlemcilerinde bulunan, video işleme ve diğer multimedya uygulamalarında yaygın olarak karşılaşılan belirli veri türlerinin işlenmesini hızlandırmak için tasarlanmış genişletilmiş bir yönerge setidir. SSE3'ü destekleyen bir uygulama, SSE3'ü destekleyen bir işlemcide desteklemeyen bir işlemciye göre% 10 veya% 15 ila% 100 daha hızlı çalışabilir.

Yakın zamana kadar, PC işlemcilerinin tümü 32 bit dahili veri yollarıyla çalışıyordu. 2004'te AMD tanıtıldı 64 bit desteği Athlon 64 işlemcileriyle. Resmi olarak AMD bu özelliği çağırıyor x86-64 ama çoğu insan buna diyor AMD64 . Kritik olarak, AMD64 işlemcileri 32 bit yazılımla geriye dönük olarak uyumludur ve bu yazılımı 64 bit yazılımları çalıştırdıkları kadar verimli bir şekilde çalıştırırlar. Yalnızca sınırlı 32 bit uyumluluğa sahip olan 64 bit mimarisini savunan Intel, adını verdiği kendi x86-64 sürümünü tanıtmak zorunda kaldı. EM64T (Genişletilmiş Bellek 64-bit Teknolojisi) . Şimdilik 64 bit desteği çoğu insan için önemsizdir. Microsoft, Windows XP'nin 64 bit sürümünü sunar ve çoğu Linux dağıtımı 64 bit işlemcileri destekler, ancak 64 bit uygulamalar daha yaygın hale gelene kadar, bir masaüstü bilgisayarda 64 bit işlemciyi çalıştırmanın gerçek dünyada çok az faydası vardır. Microsoft (nihayet) 64-bit desteğinden yararlanacak ve 64-bit uygulamaların çoğunu oluşturması muhtemel olan Windows Vista'yı teslim ettiğinde bu durum değişebilir.

Athlon 64 ile AMD, NX (eXecute yok) teknoloji ve Intel yakında XDB (eXecute Devre Dışı Bırakma Biti) teknoloji. NX ve XDB aynı amaca hizmet eder ve işlemcinin hangi bellek adres aralıklarının yürütülebilir ve hangilerinin yürütülemez olduğunu belirlemesine izin verir. Bir arabellek aşırı çalıştırma açıklarından yararlanma gibi bir kod yürütülemez bellek alanında çalışmayı denerse, işlemci işletim sistemine bir hata döndürür. NX ve XDB, virüslerin, solucanların, Truva atlarının ve benzer istismarların neden olduğu hasarı azaltmak için büyük bir potansiyele sahiptir, ancak Windows XP Service Pack 2 gibi korumalı yürütmeyi destekleyen bir işletim sistemi gerektirir.

ps3 ince sabit disk nasıl değiştirilir

AMD ve Intel, bazı işlemci modellerinde güç azaltma teknolojisi sunuyor. Her iki durumda da, mobil işlemcilerde kullanılan teknoloji, güç tüketimi ve ısı üretimi sorunlu hale gelen masaüstü işlemcilere taşınmıştır. Esasen, bu teknolojiler, işlemci boştayken veya hafif yüklendiğinde işlemci hızını (ve dolayısıyla güç tüketimini ve ısı üretimini) düşürerek çalışır. Intel, güç azaltma teknolojisini şu şekilde ifade eder: EIST (Gelişmiş Intel Speedstep Teknolojisi) . AMD sürümü denir Cool'n'Quiet . Her ikisi de güç tüketiminde, ısı üretiminde ve sistem gürültü seviyesinde küçük ama faydalı azaltmalar yapabilir.

2005 yılına gelindiğinde, hem AMD hem de Intel, tek bir işlemci çekirdeği ile mümkün olanın pratik sınırlarına ulaşıyordu. Bariz çözüm, tek bir işlemci paketine iki işlemci çekirdeği koymaktı. Yine AMD, şık tasarımıyla başı çekiyor. Athlon 64 X2 tek bir yonga üzerinde iki sıkı entegre Athlon 64 çekirdeği içeren serisi işlemciler. Bir kez daha yakalama oynamaya zorlanan Intel dişlerini gıcırdattı ve adını verdiği çift çekirdekli bir işlemciyi bir araya getirdi. Pentium D . Tasarlanmış AMD çözümünün, yüksek performans ve neredeyse tüm eski Soket 939 anakartlarla uyumluluk dahil olmak üzere birçok avantajı vardır. Temelde iki Pentium 4 çekirdeğini bir yongaya entegre etmeden yapıştırmak anlamına gelen slapdash Intel çözümü, iki tavizle sonuçlandı. Birincisi, Intel çift çekirdekli işlemciler önceki anakartlarla geriye dönük uyumlu değildir ve bu nedenle yeni bir yonga seti ve yeni bir anakart serisi gerektirir. İkincisi, Intel az ya da çok mevcut çekirdeklerinden ikisini bir işlemci paketine yapıştırdığı için, güç tüketimi ve ısı üretimi son derece yüksektir, bu da Intel'in en hızlı tek çekirdekli Pentium'a göre Pentium D işlemcilerin saat hızını düşürmesi gerektiği anlamına gelir. 4 model.

Tüm bunlar, Athlon 64 X2 kesinlikle kesin bir kazanan değildir, çünkü Intel, Pentium D'yi cazip bir şekilde fiyatlandıracak kadar akıllıydı. En ucuz Athlon X2 işlemcileri, en ucuz Pentium D işlemcilerin iki katından fazlasına satıyor. Fiyatlar şüphesiz düşecek olsa da, fiyatlandırma farkının çok fazla değişmesini beklemiyoruz. Intel, yedek üretim kapasitesine sahipken, AMD işlemci üretme kabiliyetinde oldukça sınırlıdır, bu nedenle AMD çift çekirdekli işlemcilerin öngörülebilir gelecek için yüksek fiyatlı olması muhtemeldir. Ne yazık ki bu, çift çekirdekli işlemcilerin çoğu insan için makul bir yükseltme seçeneği olmadığı anlamına geliyor. Intel çift çekirdekli işlemciler makul fiyatlıdır ancak anakart değişimi gerektirir. AMD çift çekirdekli işlemciler mevcut bir Soket 939 ana kartını kullanabilir, ancak işlemcilerin kendileri çoğu yükseltici için uygun aday olamayacak kadar pahalıdır.

'''HYPER-THREADING VERSUS DUAL CORE''' Some Intel processors support ''Hyper-Threading Technology (HTT)'', which allows those processors to execute two program threads simultaneously. Programs that are designed to use HTT may run 10% to 30% faster on an HTT-enabled processor than on a similar non-HTT model. (It's also true that some programs run slower with HTT enabled than with it disabled.) Don't confuse HTT with dual core. An HTT processor has one core that can sometimes run multiple threads a dual-core processor has two cores, which can always run multiple threads.

The işlemci çekirdeği temel işlemci mimarisini tanımlar. Belirli bir isim altında satılan bir işlemci, birkaç çekirdekten herhangi birini kullanabilir. Örneğin, ilk Intel Pentium 4 işlemciler, Willamette çekirdeği . Daha sonra Pentium 4 varyantları, Northwood çekirdeği, Prescott çekirdeği, Gallatin çekirdeği, Prestonia çekirdeği , ve Prescott 2M çekirdeği . Benzer şekilde, çeşitli Athlon 64 modelleri, Clawhammer çekirdeği, Sledgehammer çekirdeği, Newcastle çekirdeği, Winchester çekirdeği, Venedik çekirdeği, San Diego çekirdeği, Manchester çekirdeği , ve Toledo çekirdeği .

Bir çekirdek adı kullanmak, çok sayıda işlemci özelliğini kısaca belirtmenin kullanışlı bir kısa yoludur. Örneğin, Clawhammer çekirdeği 130 nm işlemi, 1.024 KB L2 önbelleği kullanır ve NX ve X86-64 özelliklerini destekler, ancak SSE3 veya çift çekirdekli işlemi desteklemez. Tersine, Manchester çekirdeği 90 nm işlemi, 512 KB L2 önbellek kullanır ve SSE3, X86-64, NX ve çift çekirdek özelliklerini destekler.

İşlemci çekirdek adını, bir yazılım programının ana sürüm numarasına benzer olarak düşünebilirsiniz. Yazılım şirketlerinin ana sürüm numarasını değiştirmeden sık sık küçük güncellemeler yayınlaması gibi, AMD ve Intel de çekirdek adını değiştirmeden sık sık çekirdeklerinde küçük güncellemeler yapar. Bu küçük değişikliklere temel adımlar . Çekirdek adlarının temellerini anlamak önemlidir, çünkü bir işlemcinin kullandığı çekirdek, ana kartınızla geriye dönük uyumluluğunu belirleyebilir. Basamaklar genellikle daha az önemlidir, ancak aynı zamanda dikkat etmeye değer. Örneğin, belirli bir çekirdek B2 ve C0 basamaklamalarında mevcut olabilir. Daha sonraki C0 adımlarının hata düzeltmeleri olabilir, daha soğuk çalışabilir veya önceki adımlamaya göre başka faydalar sağlayabilir. Çift işlemcili bir ana karta ikinci bir işlemci takarsanız, çekirdek adım atma da kritik önem taşır. (Yani, tek soketli bir ana karttaki çift çekirdekli işlemcinin aksine iki işlemci soketli bir anakart.) Hiçbir zaman, çift işlemcili bir ana kartta çekirdek veya basamakları asla karıştırmayın, bu şekilde çılgınlık (veya belki de sadece felaket).

Bilgisayar İşlemcileri hakkında daha fazla bilgi